Ik ben niet zo reislustig aangelegd. Of beter gezegd: totaal niet. En waarom zou ik ook willen reizen? Als ik de Toren van Pisa wil zien, kijk ik wel op Google. Voor een foto van mezelf bij het Vrijheidsbeeld is het fotoshoppen uitgevonden. En als ik subtropisch klimaatje wil, zet ik gewoon de verwarming tien graden hoger. Maar iemand was blijkbaar vergeten dat ik liever niet reis, want onlangs haalde ik een uitnodiging uit de brievenbus en de boodschap erop luidde: Ga je mee op ontdekkingsreis? God.
Nou, daar hoefde ik uiteraard geen twee keer over na te denken. Natuurlijk niet! Als het nu ging om een normale reis – lees: een waarbij we in een comfortabele auto met stoelverwarming en airco en zo rechtstreeks van A naar B zouden gaan – zou ik misschien bereid zijn geweest er een nachtje of tien over te slapen. Maar een ontdekkingsreis? Waarbij je het zonder tomtom moet stellen? Om in plaats daarvan zélf de weg te vinden? Zodat je onherroepelijk twintig keer verdwaalt? En voor allerlei (meestal onaangename) verrassingen komt te staan? Geen denken aan.
Dus deponeerde ik de uitnodiging ergens op een stapel boeken en ging verder met dat waarmee ik bezig was geweest, voordat ik was gestoord. Althans, dat was de bedoeling. Maar zoals dat wel vaker is met iets wat God zegt, bleven de woorden van de uitnodiging door mijn gedachten zingen. En niet ergens in mijn achterhoofd… nee, ze drongen zich langs al het andere in mijn hoofd naar de voorgrond en hielpen mijn hele concentratie om zeep. Met als gevolg dat er, telkens als ik mijn aandacht op mijn werk probeerde te richten, klonk: Ga je mee?
Na zo’n halfuur was ik er he-le-maal klaar mee. Waarom was God nu zo vasthoudend? Hij kent en doorgrondt mij, toch? Dat heeft Hij Zelf in de Bijbel laten zetten. Dus dan moet Hij ook weten dat ik niet van reizen houd, en vooral niet van ontdekkingsreizen. Ik ben nu eenmaal niet bepaald avontuurlijk. En dat niet alleen, eerlijk gezegd durfde ik gewoon ook niet. Want bedenk je eens wat me allemaal zou kunnen gebeuren! Voor hetzelfde geld sta ik tijdens die reis plots oog in oog met een of ander eng beest, een everzwijn of zo. En ik ben als de dood voor everzwijnen.
Die gedachte was nauwelijks goed en wel een feit, of ik hoorde diep vanbinnen: Je hoeft nergens bang voor te zijn. Want Ik ben je God. Ik ben altijd bij je, waar je ook heen gaat. God weer. Met een zucht keek ik omhoog. ‘Nou, dat is heel fijn, God, dat U erbij bent en dat ik niet bang hoef te zijn en dergelijke, maar dan nóg bedank ik voor de eer. Want U kennende, houdt deze ontdekkingsreis in dat ik dwars door de wildernis zal moeten ploeteren. En door het water. Door rivieren. Misschien stuit ik zelfs wel op een bosbrand. Dat overleef ik nooit!’
Ik sloeg mijn armen over elkaar. Daar had God vast niet van terug. Maar het volgende moment klonk het: Als je door water heen moet, zal Ik bij je zijn. Als je rivieren oversteekt, zul je niet verdrinken. Als je door vuur loopt, zul je niet verbranden. Want Ik, de Heer, ben jouw God. Je Redder. ‘Ja, maar…’ zei ik snel, ‘stel nu dat ik verdwaal. Dat ik ergens onderweg de weg kwijtraak en in the middle of nowhere beland. Op een plek waar mijn telefoon geen bereik heeft. Aangezien ik aanneem dat U niet aan navigatiesystemen doet, is die kans aanwezig. Groot zelfs. En dan?’
Zo. Nu moest God mijn ‘nee’ wel accepteren, toch? Hij is tenslotte de goede Herder Die niet wil dat een van Zijn schapen zoekraakt. Maar daar dacht Hij blijkbaar anders over. Want wat kreeg ik vervolgens te horen? Ik zal je de weg wijzen die je moet gaan. Ik zal je raad geven, Ik zal voor je zorgen. Ja, Ik zal je veilig thuisbrengen.
Tja, wat kon ik nu nog voor argumenten aanvoeren om niet mee te gaan? Ik piekerde me suf, maar er kwam niets in me op. En daarbij, als ik nog wel een bezwaar had geweten, had God dat vermoedelijk net zo snel als alle andere weggeredeneerd. Daarom deed ik het enige wat ik nog kon doen: ik zwichtte en nam de uitnodiging aan. Dus ik ga binnenkort op reis. Op ontdékkingsreis. En nu maar hopen dat God geen everzwijnenexcursie in petto heeft.
Wil jij ook met God op ontdekkingsreis? Doe dan de Bijbelstudie Ontdekkingsreis van Beth Moore. In deze studie ga je op zoek naar de weg naar Gods hart. Beth Moore moedigt je aan om met God in gesprek te gaan door vragen te stellen. Gewoon vragen die tijdens het lezen in je opkomen. Als je dan vervolgens ook luistert naar wat Hij antwoordt, ontstaat er ‘zomaar’ een interactieve ontmoeting met God, die je doet verlangen naar meer! Zo leer je hoe je een intieme relatie met God opbouwt en hoe je het leven met deze God als een avontuur kunt zien en waarom dat zo belangrijk is. Deze studie komt dicht bij je hart.
