Auteur, Hans Mijnders

CORONA

CORONA

Het Coronavirus zet de hele wereld op z’n kop. Ook het schoolleven.

Als directeur van de Rehobothschool, een school met ongeveer 400 leerlingen en 40 collega’s, ben ik heel wat onrust gewend.

En nu? Het is vooral stil. Heel stil.

Natuurlijk. Een aantal kinderen wordt opgevangen, omdat ze ouders hebben met een cruciaal beroep. En regelmatig komen er collega’s even op school kijken.

Maar verder geen kinderen. Ook geen ouders.

En dat is saai. En ongezellig.

Ja, dat is waar. Maandag was er even onrust. Ouders kwamen de (werk)boeken van hun kinderen halen. Want alleen maar digitaal huiswerk, dat willen we niet. Kinderen (en volwassenen) zitten al veel te veel op een schermpje te staren.

Daarom hadden we ouders in 4 groepen verdeeld. Door de deur van de onderbouw naar binnen, door de bovenbouw naar buiten. En keurig minstens 1,5 meter afstand houden van elkaar.

Tijd voor een praatje? Nee, niet echt.

Jammer, want ik was benieuwd naar de kinderen. En ouders wilden vertellen hoe het met de kids en die thuiswerkende ouders ging.

Nee, geen tijd voor praatjes.

Keurig wachtte een moeder op ruime afstand van de deur tot het lokaal leeg was. Daarna pakte ze de (werk)boeken voor haar zoon/dochter en verdween weer snel.

Gek! Heel gek!

Soms hoorde ik heel kort hoe het er thuis aan toe ging. En niet alle verhalen maakten me even blij. Een moeder vertelde dat haar zoon thuis echt geen schoolwerk deed. Een vader vertelde dat het hem niet lukte om thuis te werken met drie kinderen die het zo gezellig vonden om de hele dag met hem te spelen.

In veel gezinnen gaat het er gelukkig gezellig aan toe, maar helaas niet overal.

Wat me ook opviel? Dat de ouders en de kinderen de school al na een paar dagen missen.

Er is geen regelmaat, geen structuur. Ook missen ze de klasgenoten en … inderdaad … vooral de juf of meester.

Een ouders merkte op: ‘Ik heb in een paar dagen heel veel meer respect voor leraren gekregen.’

Intussen doen de collega’s er alles aan om contact te houden met de kinderen.

En ook de Bijbelverhalen, die in deze tijd in het teken van het lijden van Jezus staan, worden verteld. Om de beurt verzorgt een collega ’s morgens een dagopening, die door de hele school kan worden bekeken/beluisterd.

Vertellen over het werk van de Heere Jezus is tenslotte de belangrijkste opdracht voor leraren op een christelijke school.

Back to list

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *