Soms kom ik teksten tegen waarvan ik denk: die hadden vandaag geschreven kunnen worden! Want ze stellen thema’s aan de orde die vandaag zó actueel zijn. Bijvoorbeeld: hoe zorg ik ervoor dat ik niet leegloop? Hoe bewaak ik mijn grenzen? Hoe blijf ik goed voor mezelf zorgen?

Dit zijn vragen die echt bij vandaag passen. En toch: ze worden al eeuwen gesteld. Ook bijvoorbeeld in de traditie van de kloosters, van het monastieke leven.

Hieronder reik ik je een tekst aan van bijna 900 jaar oud. Van een monnik: Bernardus van Clairvaux. Neem wat tijd nu, en laat de woorden rustig op je in werken. En als je ze gelezen hebt, lees ze dan nog maar een keer.

Afwateringskanaal of waterbekken

Wees verstandig

en maak jezelf tot een waterbekken

en niet tot een afwateringskanaal.

Kijk maar eens naar een afwateringskanaal.

Een afwateringskanaal loost het water

Onmiddellijk zodra het water binnenkomt.

Bij een waterbekken is dat anders.

Een waterbekken wacht

totdat het geheel vol is.

Dan pas begint een waterbekken

over te lopen.

Een waterbekken deelt uit van

eigen volheid

terwijl het zelf gevuld blijft.

Liefde vloeit over.

Ze houdt voor zichzelf

wat ze zelf nodig heeft.

En wàt ze heeft

wil ze in overvloed hebben,

om rijk te kunnen zijn

ook voor anderen.

Kijk naar de bron!

Kijk naar de bron zelf van het leven.

Laat eerst jezelf vullen.

Laat daarna wat de bron je

nog méér geeft

overvloeien naar anderen.

Liefde stroomt over.

Je leeg laten lopen

is niet wat liefde vraagt

Voor wie kun je goed zijn

als je voor jezelf slecht bent?

Zie naar de bron van het leven.

Vul eerst jezelf

zoveel dat je overvloeit

naar anderen.

Dan zal ik graag genieten

van jouw overvloed.

(Uit: 18e toespraak over het Hooglied door Bernardus van Clairvaux, geschreven rond het jaar 1136.)