Liesbeth van Binsbergen

De tekenaar

‘Hoe maak je de tekeningen?’

Het is een van de vragen die kinderen mij vaak stellen.

Eerst moet ik hen dan uitleggen dat ik die mooie tekeningen niet zelf maak. Ik kan niet ontkennen dat sommige kinderen mij dan een enigszins teleurgestelde blik toewerpen.

‘Waarom niet?’

‘Nou uh… gewoon, omdat ik niet echt goed ben in tekenen.’ Ik bedoel, geef mij de opdracht om een geit te tekenen, grote kans  dat het eindresultaat  meer weg heeft van een ezel. Zoiets.

Ach, je kunt als mens nu eenmaal niet alles. Iedereen heeft zo zijn of haar eigen unieke talent.

(ook dit is een mooi onderwerp om even met de kids over door te praten)

Ik kan wel verhalen verzinnen en opschrijven, maar niet tekenen dus. Gelukkig zijn er dus ook mensen die dat laatste wel heel goed kunnen.

‘Maar hoe doen ze dat?’

Ik laat meestal wat schetsen zien. Schetsen die later uitgroeien tot ware kunstwerkjes.

Dat schetsen gebeurt meestal nog met potlood en schetsboek, maar steeds meer illustratoren gebruiken een tekentablet. Een tijdje geleden zag ik met eigen ogen hoe dat gaat. Op het Kinderboekenfeest in Voorthuizen gaf Willemke Brouwer (illustrator van mijn actieboek ‘Op wereldreis’) een kleine demonstratie.

Ze scant de schets uit haar schetsboek in op de tablet en trekt de lijnen over met een speciale tabletpen. Zelfs inkleuren gebeurt digitaal.

Digitaal werken heeft zo z’n voordelen. Je loopt bijvoorbeeld niet het risico dat je lieve viervoetige huisdier over jouw zojuist vervaardigde natte kunstwerk dribbelt. (zoals Dagmar Stam een keer overkwam) Je hebt bovendien veel minder werkruimte nodig.

Toch vind ik het altijd mooi als een illustrator nog met echte verf en kwasten werkt. Die geur hè…

Eigenlijk gaat het met schrijven natuurlijk precies zo. De schrijver moet het opsnuiven van inktgeuren in dit digitale tijdperk immers ook missen…

Betekent dit dat ik terug zou willen naar de ganzenveer en het inktpotje? Geenszins!

Alleen al het verbeteren van fouten is een crime op die manier. Maar toch…

Om het gemis enigszins tegemoet te komen, sla ik soms aan het handletteren. Gewoon met inkt en papier. Heel precies. Lekker ambachtelijk bezig zijn. Met soms een vlekje of een verkeerd streepje, want ja, dat hoort bij handwerk. Toch?

En het hoeft niet in een boek. Dat scheelt. 😉

Back to list

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *