Als schrijver ga je regelmatig op bezoek bij scholen en bibliotheken. In de kinderboekenweek doe je bijna niets anders. Altijd weer een feestje om je lezers te ontmoeten!
Al die bezoeken worden geregeld door de Schrijverscentrale. Zij bemiddelen tussen schrijvers en scholen, stellen contracten op en regelen de financiën. Heel fijn!
Het contact met de medewerkers gaat doorgaans via de mail. Maar gisteren ontmoette ik hen live. Ik had me namelijk ingeschreven voor een workshop over het toepassen van interactieve werkvormen bij je schoolbezoeken. Niet dat ik met de handen in m’n haar zit wat betreft de invulling van mijn bezoeken, ik loop tenslotte al wat jaartjes mee en ben afkomstig uit het basisonderwijs, maar soms is het goed om even weer te checken: Doe ik het goed? Daarnaast was ik gewoon razend benieuwd naar het gebouw en de mensen. ????
Toen ik naast het schrijven nog een baan in het onderwijs had, gunde ik me geen tijd om dit soort dingen te ondernemen. Bovendien was Amsterdam niet naast de Overijsselse deur. Maar nu ik fulltime schrijf – en in Lelystad woonachtig ben – leek me de tijd rijp.
Daar ging ik: met de fiets, trein, metro en nog een stukje lopen door Amsterdam. Best een uitdaging als je je leven lang in een dorp hebt gewoond, maar: Lang leve google maps! Inmiddels weet ik hoe het werkt: loop gewoon in een bepaalde richting (want ja, niet geboren met enig richtinggevoel) en vervolgens kijk wat er op het beeldscherm gebeurt. Gaat het bolletje de verkeerde kant op? Oké, dan moet ik dus omkeren. En ondertussen opletten dat ik niet letterlijk in aanraking kom met andere weg/trottoirgebruikers. Ik moet toegeven, geheel ongevaarlijk is deze werkwijze niet…
De reis ging prima. Ik bleef niet klem zitten tussen toegangspoortjes, stapte niet in de verkeerde trein en viel in de metro niet per ongeluk op iemands schoot. (al had dat misschien wel weer een mooi verhaal opgeleverd) Kortom: De leeuwen en beren die ik van te voren zag bleken er niet te zijn. (zoals wel vaker J) Ach ja, als schrijver zie je wel vaker dingen die er in werkelijkheid niet zijn…
Hoe ik de dag verder heb ervaren?
In een paar woorden: prachtig gebouw, leuke mensen, inspirerende ontmoetingen en van de workshop heb ik ook nog iets opgestoken.
Uiteraard deelden we een aantal praktijkervaringen. Eén van de schrijvers merkte bij de evaluatie op: volgens mij kun jij zelf ook wel zo’n workshop geven.
Tja… Wie weet…
Dus… als er collega-schrijvers zijn die er behoefte aan hebben…? Laat maar horen!