Wanneer de dood je leven binnengaat, kun je zowel de alledaagse alsook de religieuze momenten liturgisch vormgeven. Buffet en rozenkrans kunnen zo allebei liturgie zijn. Midden in zijn enerverend jaar als Theoloog des Vaderlands moet de benedictijner monnik en hoogleraar theologie Thomas Quartier afscheid nemen van zijn moeder. Als enig kind, dertig jaar na het overlijden van zijn vader. Hij kiest ervoor om dit in intieme kring te beleven. In dit boek schrijft hij over zijn ervaringen aan het sterfbed en wat hij doet om troost te bieden in het land van de dood waar niemand de weg kent. Dat doet hij door zeer persoonlijke dagboekaantekeningen te verbinden met reflecties, meditaties en gebeden. Zo is dit boek met een persoonlijk verhaal tegelijk een uitgave met een universele betekenis. Want deze bevlogen theoloog blijft nergens steken in het verdriet en zoekt steeds het perspectief van de troost, in de reflecties en gebeden. Zo doemt aan de horizon een beeld op dat er leven kan zijn door de dood heen.