Twaalf namen van de stammen van Israël, twaalf poorten van de stad van God. Twaalf namen van de apostelen van het Lam, twaalf fundamenten van het nieuwe Jeruzalem. Zij had de glorie van God.

Twaalf delen van de Evangelisch Dogmatische reeks, eindigend bij God Zelf. De schrijver voert ons in dit afsluitende deel naar de eigenlijke Godsleer, de theologia propria. En dat kan en wil hij uiteraard niet doen zonder de wijsgerige voorvragen (prolegomena), zowel intern als extern, te behandelen. Is daarmee de perfecte voltooiing bereikt? Zeker komen er in deze reeks geen nieuwe delen meer. Maar dat zegt uiteraard niet dat in deze twaalf delen een volmaakte samenvatting is gegeven van de Godsopenbaring.

'Zoals toneelspeler heimelijk maar één verlangen heeft: Hamlet te spelen, zo heb ik ernaar verlangd een verhandeling over God te schrijven – maar dit boek is het niet', zo schrijft J.I. Packer in het voorwoord van zijn klassiek geworden boek God leren kennen. In diezelfde geest past bij het einde van deze reeks een eerbetoon aan God alleen: soli Deo gloria!