Dat was nog eens cool. Een boekpresentatie in De Fabrique in Utrecht waar 2500 mensen op af kwamen, inclusief prinses Beatrix. Wat een topfeestje. Zaterdag was het 200-jarig-jubileum van het Nederlands Bijbelgenootschap, en dat viel toevallig samen met het uitkomen van de Jeugdbijbel, nou ja, toevallig, Irene Goede had keihard en zonder pauze doorgetekend, twee jaar lang, en er was een drukker gezocht in de buurt van Nederland, zodat de bijbels op tijd gedrukt én geleverd konden worden, en het was allemaal net op het nippertje gelukt.
O, wat is ie mooi geworden. En wat een fantastische recensies. (echt waar! Recensies in de week dat ie verschenen is! Andere schrijvers overkomt zoiets regelmatig natuurlijk, maar mij nooit).
‘Wat een genot om hierin te lezen. Het spel met de taal, de originele invalshoeken, de goede opbouw, de smaakvolle tekeningetjes erbij. Overal zit kwaliteit in,’ schrijft Christine Stam-Van Gent in het Reformatorisch Dagblad.
De recensente vraagt zich wel af of er niet zoveel wordt toegevoegd dat het ‘gewone’ verhalen worden in plaats van Bijbelse.
‘Persoonlijk vond ik bij Corien Oranje het meest de bedoelde wijding terug, misschien omdat ze er regelmatig voor kiest om de diepste kernzinnen uit een Bijbelgedeelte te laten staan (‘Ga weg van mij, Heer’, zegt hij. ‘Ik ben een zondig mens.’), of die een nieuw taalkleed te geven (Zoals in ‘Het offer van Abraham’: vader en zoon ‘waren één in hun lopen, in hun reis’).
Dat is wel grappig, want het verhaal over het offer van Abraham is door Mireille Geus geschreven, niet door mij.
Mijn geweldige medeauteurs Mireille Geus, Lieke van Duin waren er, en uitgever Aukelien Wierenga, en we mochten helemaal vooraan zitten alsof we een soort eregasten waren. Het was alleen jammer dat er op onze stoel géén gratis pen klaar lag, terwijl alle andere bezoekers er wel een kregen, maar wíj hadden dan weer een speciale paarse keycord met onze naam, dus ik klaag niet, want aan een keycord heb je op de lange duur meer dan aan een pen. Tijdens de opening trad het Sint-Bavokoor op met prachtige muziek van Purcell, Pearl kwam zingen op heel hoge hakken, Tijs van den Brink praatte alles vakkundig en snel aan elkaar, cabaretgroep Aluin trad op, het Onze Vader klonk in vijf talen waaronder het Maleis (erg leuk om op zo’n plek ineens Indonesisch te horen), en na afloop kwam prinses Beatrix nog even een praatje met ons maken. Ze had eigenlijk op het feestje van haar kleindochter moeten zijn, vertelde ze, maar ja, ze had al beloofd om hier te komen, (nou ja, nu had ze vast een cadeautje voor vanmiddag) en ze vertelde dat haar eigen kinderen zijn opgegroeid met de kinderbijbel van Kees de Kort en dat haar kleinkinderen enorme lezers zijn. Kijk goed. Dit is een foto met twee Oranjes én een jeugdbijbel. Uniek.
Zelfs de NOS was erbij. Klik hier.
