Op een herfstachtige zondagmorgen steekt Tomas Sjödin de kanaalbrug in Haga, Gotenburg, over. De kerkklokken van de Hagakerk luiden zoals ze dat al meer dan honderd jaar doen. Hoewel Tomas al ruim 25 jaar in deze buurt woont, grijpt het geluid van de kerkklokken hem opeens aan. Iets in het ritme en in de doffe, zware klanken roept bij hem de vraag op: wat is de klank die door een mens heen klinkt? Hij gaat op zoek naar het lied van de ziel.

In dit boek schrijft Tomas Sjödin over het overlijden van zijn twee zonen aan een ernstige ziekte. Hij verbindt dit met de spiritualiteit die aangewakkerd wordt als de kerkklokken luiden. Een gebroken halleluja gaat over verdriet en blijdschap, over de barsten in het leven en het licht dat zich daar een weg doorheen zoekt.

Tomas Sjödin is een meester in het verwoorden van hedendaagse spirituele thema’s voor een breed publiek. In dit persoonlijke en existentiële boek (het verscheen in het Zweeds al in 2008) staat zingeving rond leven en dood centraal.